Γεννημένος στο Σικάγο, γιος του μεγάλου κωμικού Χάρρυ Κλυν, ο Νίκος Τριανταφυλλίδης διακρίθηκε για τις σκηνοθετικές του δουλειές, αλλά και για την αγάπη του για τη μουσική, όπως εκφράστηκε από τις αναρίθμητες παραγωγές στο Gagarin 205.
Η πρώτη μικρού μήκους ταινία ήταν το μικρού μήκους ντοκιμαντέρ “Momus: Amongst Women Only”, που γυρίστηκε στα πλαίσια της πρακτικής του στο τρίτο τρίμηνο των σπουδών του στο Λονδίνο. Η πτυχιακή του ταινία Dogs Licking My Heart (τα Σκυλιά Γλείφουν Την Καρδιά Μου) με τον τζαζίστα Μπλέιν Ρέινινγκερ και Παναγιώτη Θανασούλη κέρδισε το Πρώτο Βραβείο Μυθοπλασίας στο 7ο Φεστιβάλ Ελληνικών Ταινιών Μικρού Μήκους Δράμας το 1993. Η ταινία προβλήθηκε και σε διεθνή φεστιβάλ.
Την ίδια χρονιά, το 1993, σκηνοθέτησε σε ασπρόμαυρο super 8 mm φιλμ το video clip για το κομμάτι “Δεν Χωράς Πουθενά” του συγκροτήματος Τρύπες. Ακόμη σκηνοθέτησε και ένα μικρού μήκους σουβενίρ από την συναυλία των Τρυπών στο club Marquee του Λονδίνου.
Το 1995 ολοκλήρωσε την πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του “Ράδιο Μόσχα” με τους Σβετλάνα Πανκράτοβα, Χάρρυ Κλυνν, Blaine L. Reininger, Kώστα Γκουσγκούνη, Απόστολο Σουγκλάκο και τον Ντίνο Ηλιόπουλο. Η υπόθεση αφορά μία Ρωσίδα χορεύτρια που δουλεύει σε ελληνικό καμπαρέ και γίνεται μήλον της έριδος ανάμεσα στο αφεντικό της, έναν πληρωμένο δολοφόνο και έναν βιολιστή χαρτοπαίκτη. Η ταινία προβλήθηκε στο Πληροφοριακό Τμήμα του Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης. Μερικούς μήνες αργότερα η ταινία βραβεύτηκε με το Βραβείο Πρωτοεμφανιζόμενου Σκηνοθέτη στα Κρατικά Βραβεία του ΥΠΠΟ. Το “Ραδιο Μόσχα” ταξίδεψε σε πολλά διεθνή κινηματογραφικά φεστιβάλ.
Παράλληλα ο Νίκος Τριανταφυλλίδης συνεργάστηκε με τον συγγραφέα Χρήστο Χωμενίδη για το σενάριο της ταινίας “Μαύρο Γάλα”. Η ταινία ολοκληρώθηκε στα 1999. Πρωταγωνιστούν οι Μιχαήλ Μαρμαρινός, Ιεροκλής Μιχαηλίδης, Τάνια Νασιμπιάν, Μαρίσα Τριανταφυλλίδου, Ρένος Χαραλαμπίδης, Μυρτώ Αλικάκη, Θέμις Πάνου, Παναγιώτης Θανασούλης, Άννα Μάσχα, Blaine L. Reininger και ο Κώστας Γκουσγκούνης. Η ταινία πρωτοπροβλήθηκε στο 40ο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης και δεν απέσπασε καμία διάκριση.
Το 1999, σε ηλικία 70 ετών, ο Αμερικανός μουσικός Σκρίμιν Τζέι Χόκινς επισκέφθηκε την Ελλάδα και έδωσε δύο συναυλίες μετά από πρόσκληση του Νίκου Τριανταφυλλίδη, ο οποίος και κινηματογράφησε αυτές τις συναυλίες. Όμως, τελείως αναπάντεχα, δύο μήνες μετά, ο Χόκινς πέθανε. Στην ταινία, εκτός από το ντοκουμέντο του ταξιδιού του Χόκινς στην Αθήνα, υπάρχει σπάνιο υλικό από τις παλαιότερες εμφανίσεις του, καθώς και συνεντεύξεις ανθρώπων που τον έζησαν από κοντά. H ταινία απέσπασε το Πρώτο Βραβείο στο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ της Θεσσαλονίκης και το Δεύτερο Κρατικό Βραβείο Ταινίας Τεκμηρίωσης στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης στα πλαίσια των Κινηματογραφικών Βραβείων Ποιότητας του ΥΠΠΟ.
Ακόμη, ο Νίκος Τριανταφυλλίδης εργάστηκε ως ελεύθερος σεναρίστας και παραγωγός του ραδιοφώνου (1988-1991) στον πρώτο ιδιωτικό ραδιοφωνικό σταθμό TOP FM και στο BBC World Service, όταν ζούσε στην Αγγλία.
Αργότερα, επανήλθε στο ραδιόφωνο με την εκπομπή “Αισθηματική Αγωγή” μέσα από την συχνότητα του 902 Αριστερά και στον ραδιοσταθμό “Στο Κόκκινο” 105,5 FM.
Χτες το απόγευμα έφυγε απο την ζωή ο σύντροφος της ζωής μου Nicholas Triandafyllidis.
Σήμερα απο τις 17.00 το απόγευμα και μέχρι τα ξημερώματα το σπίτι μας θα είναι ανοιχτό για φίλους και γνωστούς , αγαπημένους και "περαστικούς" για να πιούμε στην μνήμη του και να ακούσουμε τους δίσκους του που τόσο αγαπούσε.
Η διεύθυνση είναι Φωκίωνος Νέγρη 32 στον 3ο όροφο.
Η γνωστή μουσικός είχε δηλώσει χαακτηριστικά για το παιδί τους το 2011: «Στα οκτώ της χρόνια συνθέτει τα πρώτα της μουσικά κομμάτια. Με την κόρη μου ζούμε τον απόλυτο έρωτα. Μεγαλώνουμε μαζί, γίνομαι και εγώ ξανά παιδί μαζί της. Είμαι όμως και πολύ τυχερή που διάλεξα για πατέρα του παιδιού μου, τον Νίκο Τριανταφυλλίδη, ο οποίος είναι μια τρομερή προσωπικότητα της μουσικής. Το να πάρει αυτό το παιδί λίγο από μένα και λίγο από το Νίκο είναι ότι καλύτερο».
Σήμερα λοιπόν δεν έγραψε κάτι στα social media σχετικά με την απώλειά της. Αντίστοιχα επέλεξε να βάλει μαύρη φωτογραφία προφίλ και εξωφύλλου στα προφίλ της στο Facebook, προχωρώντας σιωπηλά σε μία ένδειξη πένθους.
0 Σχόλια