.
Βουρλιώτης Νίκος: Γυρίζω τις σελίδες της ζωής και σταματώ σε μια φωτογραφία με κοιτάει τον κοιτώ με βλέμμα κουρασμένο σαν το θαμπό γυαλί ο άνθρωπος εκείνος που έτρεχε πολύ Γυρίζω τις σελίδες και ξεβάφει το χαρτί στα μάτια μου σημάδια από παλιά γιορτή κι αν κρύψω ένα δάκρυ το ξέρω θα το δει ο άνθρωπος εκείνος που έμεινε παιδί
Μαργιόλα Σαββέρια: Ο άνθρωπος εκείνος ο δικός μου που έτρεχε το τίποτα να πιάσει στον κόσμο που είναι ακόμα ο παιδικός μου τον μόνο φίλο μου τον λέγανε Θανάση
Βουρλιώτης Νίκος: Μεγάλωσε ο Βέγγος μεγαλώσαμε κι εμείς που τρέχαμε παρέα στην αρχή της διαδρομής με φόντο αναμνήσεις περνάει η ζωή και ότι μας θαμπώνει στο τέλος θα καεί στο τέλος θα καεί
Μαργιόλα Σαββέρια: Ο άνθρωπος εκείνος ο δικός μου που έτρεχε το τίποτα να πιάσει στον κόσμο που είναι ακόμα ο παιδικός μου τον μόνο φίλο μου τον λέγανε Θανάση
Βουρλιώτης Νίκος: Ο άνθρωπος εκείνος ο δικός μου που έτρεχε το τίποτα να πιάσει
Μαργιόλα Σαββέρια: Ο άνθρωπος εκείνος ο δικός μου που έτρεχε το τίποτα να πιάσει στον κόσμο που είναι ακόμα ο παιδικός μου τον μόνο φίλο μου τον λέγανε Θανάση
(Μώρε πάνα να φύγουμε που θα βγάλεις τώρα εσύ το φίδι απ'την τρύπα. Βέγγος Θανάσης: Κάποιος πρέπει να το βγάλει κύριε Φώτη, κάποιος πρέπει να το βγάλει γιατί διαφορετικά θα βγει το φίδι μόνο του και θα μας φάει όλους)
Βουρλιώτης Νίκος: Γυρίζω τις σελίδες της ζωής και σταματώ σε μια φωτογραφία με κοιτάει τον κοιτώ με βλέμμα κουρασμένο σαν το θαμπό γυαλί ο άνθρωπος εκείνος που έτρεχε πολύ Γυρίζω τις σελίδες και ξεβάφει το χαρτί στα μάτια μου σημάδια από παλιά γιορτή κι αν κρύψω ένα δάκρυ το ξέρω θα το δει ο άνθρωπος εκείνος που έμεινε παιδί
Μαργιόλα Σαββέρια: Ο άνθρωπος εκείνος ο δικός μου που έτρεχε το τίποτα να πιάσει στον κόσμο που είναι ακόμα ο παιδικός μου τον μόνο φίλο μου τον λέγανε Θανάση
Βουρλιώτης Νίκος: Μεγάλωσε ο Βέγγος μεγαλώσαμε κι εμείς που τρέχαμε παρέα στην αρχή της διαδρομής με φόντο αναμνήσεις περνάει η ζωή και ότι μας θαμπώνει στο τέλος θα καεί στο τέλος θα καεί
Μαργιόλα Σαββέρια: Ο άνθρωπος εκείνος ο δικός μου που έτρεχε το τίποτα να πιάσει στον κόσμο που είναι ακόμα ο παιδικός μου τον μόνο φίλο μου τον λέγανε Θανάση
Βουρλιώτης Νίκος: Ο άνθρωπος εκείνος ο δικός μου που έτρεχε το τίποτα να πιάσει
Μαργιόλα Σαββέρια: Ο άνθρωπος εκείνος ο δικός μου που έτρεχε το τίποτα να πιάσει στον κόσμο που είναι ακόμα ο παιδικός μου τον μόνο φίλο μου τον λέγανε Θανάση
(Μώρε πάνα να φύγουμε που θα βγάλεις τώρα εσύ το φίδι απ'την τρύπα. Βέγγος Θανάσης: Κάποιος πρέπει να το βγάλει κύριε Φώτη, κάποιος πρέπει να το βγάλει γιατί διαφορετικά θα βγει το φίδι μόνο του και θα μας φάει όλους)
0 Σχόλια