Όταν ήμουν μικρή, κατά την περίοδο των γιορτών πάντα μελαγχολούσα, αφού όλοι έφευγαν για τα χωριά τους και εγώ ζηλεύει, καθώς εμείς χωριό δεν είχαμε.
Μέχρι που ο άντρα μου με πήγε στο δικό του χωριό, όχι κανένα γνωστό, Καστριώτισσα το έλεγαν, χωριό που και οι δικοί του το είχαν σχεδόν ξεχάσει!
Μα ξεχνιέται τέτοιο μέρος; Πώς είναι δυνατόν τέτοια ομορφιά να αφήσει κάποιον ασυγκίνητο; Διψασμένη, λοιπόν, για φύση και υπνωτισμένη από το τοπίο, υιοθέτησα την Καστριώτισσα και την έκανα το "δικό μου" χωριό, που με περισσή περηφάνια μπορώ να σας πω ότι είναι από τα ωραιότερα της Ρούμελης.
Δεν θα σας συνεπάρει η τοπική αρχιτεκτονική. Τα περισσότερα σπίτια είναι εγκαταλελειμμένα. Αυτό που θα σας κόψει την ανάσα, όμως, είναι η σχεδόν παρθένα φύση - εδώ, ο εγωιστής άνθρωπος δεν έχει αφήσει τη σφραγίδα του.
Η Καστριώτισσα είναι ορεινό χωριό του νομού Φωκίδος, στην καρδιά της Στερεάς Ελλάδας. Το όνομά της οφείλεται στα ερείπια αρχαίο κάστρου που υπάρχουν μέσα στο χωριό, το οποίο χτίστηκε το 500 π.Χ., και χρησιμοποιήθηκε από Δωριείς.
Είναι χτισμένη σε υψόμετρο 1.250 μέτρων στις πλαγιές της Οίτης και αποτελεί έναν από τους πιο ορεινούς οικισμούς της Ελλάδας. Η απογραφή του 2001 κατέγραψε 225 κάτοικους, όμως οι μόνιμοι κάτοικοι μετριούνται μετά βίας στα δάκτυλα και των δύο χεριών.
Πρόκειται για ένα πανέμορφο μέρος όλες τις εποχές του χρόνου. Το φθινόπωρο κυριαρχούν τα πορτοκαλί, κίτρινα και καφέ χρώματα. Πρόκειται για μια πολύ ωραία εποχή για πεζοπορία, ποδηλασία, ορειβασία, αλλά και μάζεμα κάστανων και μήλων.
Τον χειμώνα όλα ντύνονται στα λευκά, ενώ την άνοιξη το φρέσκο πράσινο χρώμα και τα χρώματα των λουλουδιών κλέβουν την παράσταση και τη σκυτάλη παίρνουν πάλι ...οι βόλτες στη φύση.
Το καλοκαίρι πίστευα ότι θα ήταν βαρετά, αλλά ίσως είναι από τις πιο ενδιαφέρουσες εποχές. Φυσική δροσιά, ευκαιρία για να μαζεύψει κανείς ρίγανη, να απολαύσει ακόμη και μια βουτιά στο ποτάμι, αλλά και το πανηγύρι της Κοιμήσες της Θεοτόκου, της ιστορικής εκκλησίας της Καστριώτισσας - αποτέλεσε καταφύγιο κατά την Τουρκοκρατία - τον Δεκαπενταύγουστο.
Αποτελεί δε, και αγαπημένο προορισμό κυνηγών, κα΄τα τις περιόδους που επιτρέπεται το κυνήγι.
Απλά δεν τη βαριέσαι ποτέ!
Το "άθλημα" βέβαια, που "παίζει" όλες τις εποχές και είναι και το αγαπημένο μου, είναι φυσικά το φαγητό και το τσίπουρο. Ντόπια κρέατα και λουκάνικα, πίτες και κυνήγι, αν είσαι τυχερός. Έχοντας ως ορμητήριο την Καστριώτισσα, μπορεί κανείς να κάνει πολλές και ενδιαφέρουσες εκδρομές.
* Εκδρομές με το αυτοκίνητο:
- Στο χωριό Αθανάσιος Διάκος. Ο δρόμος που ενώνει την Καστριώτισσα με τον Αθανάσιο Διάκο είναι μια διαδρομή μοναδικού κάλλους, η οποία περνάει μέσα από το δάσος.
- Στις καταβόθρες της Καστριώτισσας.
- Στον Εθνικό Δρυμό της Οίτης.
- Στη Γραβιά.
Μπορείτε να νοικιάσετε ποδήλατα και να απολαύσετε τη γύρω περιοχή. Διαδρομές υπάρχουν τόσο στην άσφαλτο, όσο και σε χωματόδρομους.
Επίσης, μπορείτε να νοικιάσετε ποδήλατα και στην περιοχή Βρύζες στο Καταφύγιο και να ακολουθήσετε χαρτογραφημένες ποδηλατικές διαδρομές, διαφόρων δυσκολιών.
* Πεζοπορίες:
Απαραίτητη προϋπόθεση τα ορειβατικά μποτάκια. Μην ξεκινήσετε χωρίς αυτά!
- Από την πλατεία της Καστριώτισσας προς την Αγία Παρασκευή. Υπέροχη διαδρομή, δίπλα στο ποτάμι και ένα μικρό εκκλησάκι, που μόνο στη γιορτή της πάνε οι Καστριώτες και το λειτουργούν.
- Στις καταβόθρες.
- Από την πλατεία της Καστριώτισσας στην Αγία Χρυστίνη, ψηλά στο βουνό.
- Από το Καταφύγιο προς διάφορες χαρτογραφημένες διαδρομές και υδάτινους δρόμους ( όπως ο καταρράκτης της Στρώμης, κ.α).
* Χειμερινές δραστηριότητες:
Snowmobiles, επιβατικό ρατράκ, έλκηθρα θα νοικιάσετε στο Καταφύγιο. Ειδικά κάποιες διαδρομές μέσα στο δάσος, οι οποίες προσφέρουν μια απίστευτη εμπειρία, ανοίγονται με χιονοστρωτήρα και οργανώνονται σε ομάδες.
* Παρατήρηση περιβάλλοντος:
Συλλογή μανιταριών, αναγνώριση πανίδας και χλωρίδας οργανώνονται επίσης στο Καταφύγιο.
Αλίκη Μάρα.
0 Σχόλια