Χαλκιδικιώτικα μασάλια!

Τι είναι τα μασάλια;
Η λέξη είναι τούρκικης προέλευσης μάλλον και είναι μικρές πραγματικές ιστορίες που συνέβησαν στη περιοχή ή τέλος πάντων συνέβησαν.
Βέβαια το να τις λες θέλει μεγάλη "τέχνη".
Και πραγματικά βγάζουν πολύ γέλιο... 
Στη Χαλκιδική, στα περισσότερα χωριά, σχεδόν όλοι έχουν παρατσούκλια, τα οποία είτε χαρακτηρίζουν κάποιο χαρακτηριστικό κάποιου είτε το έχει κληρονομήσει κάποιος από τους γονείς του.

Έτσι λοιπόν τα μασάλια αρχίζουν όταν μέσα στην συζήτηση ειπωθεί κάτι που θυμίζει ένα μασάλι.
Αρχικά τονίζεται το παρατσούκλι αυτού [ή αυτών] που συμμετέχουν. Μετά είτε αναφέρεται το πραγματικό όνομα του "ήρωα" είτε αν αυτός είναι τόσο γνωστός αρχίζει κατ` ευθείαν η αφήγηση.

Η καταγραφή αυτών φυσικά, δύσκολα θα είναι επιτυχημένη:
1) Γιατί μεγάλο ρόλο παίζει η προφορά
2) Γιατί μεγάλο ρόλο παίζει να ξέρεις ποιός έκανε αυτό που ειπώνεται στο μασάλι γιατί συνήθως εκεί είναι το γέλιο
3) Γιατί έχει σημασία ποιός τα λέει, πως και γιατί

Ας προσπαθήσω να σας γράψω ένα απλό μασάλι...γιατί υπάρχουν και πολλά ''άσογα'' μασάλια..

Πριν κάποια χρόνια στη Λούκουβη, περπατούσε ο Μήτσος μπροστά από το καφενείο του χωριού και κρατούσε με ένα σκοινί δεμένο ένα γαδούρ.Στο καφενείο ήταν και ο Λευτέρης που δε συμπαθούσε τον Μήτσο. Οπότε σηκώνεται ο Λευτέρης από το καφενείο και φωνάζει προς το μέρος του: "Ρε σύ!!!που το πας το βόδ;".
"Δεν είναι βόδ ρε όρνιο!! Γαδούρ είναι!"...απαντά ο Μήτσος.
Και ματαπαντά ο Λευτέρης:"Δεν μίλησα σε σένα ρε βόδ!! Στο Γαδούρ έκρενα!!!....."

(Την περιγραφή των μασαλιών, τη δανείστηκα από το προαναφερθέν group.)
Παρακάτω σας παραθέτω ορισμένα από τα πιο πετυχημένα μασάλια του group....

ΠΩΣ ΠΑΕΙ ΡΕ ΤΑΣΙΟΥ ΕΧΤΕ ΣΤΟ ΠΡΟΞΕΝΙΟ????
ΑΣΕ ΡΕ ΓΙΩΡ.... ΠΟΥ ΝΑ ΒΡΩ ΛΕΦΤΑ ΓΙΑ ΤΝ ΑΝΑΚΑΙΝΗΣΗ????
ΤΙ ΑΝΑΚΑΙΝΗΣΗ ΡΕ ΣΥ??? ΓΙΑ ΓΝΑΙΚΑ ΣΥ ΠΗΓΑΝ!!!!
ΝΑΙ ΑΛΛΑ ΑΥΤΗΝ Π'Μ'ΗΦΗΡΑΝ ΟΥΤΕ ΑΠ'Τ' ΠΟΡΤΑ ΔΕΝ ΧΩΡΟΥΣΙ!!!!!

Το παρακάτω μασάλι μας δείχνει την δυναμική που
εχει η γλώσσα μας και πως μπορει ο καθένας διαφορετικα να καταλάβει συζητήσεις
και λέξεις. Πιο κάτω θα σας γράφω πρωτα τι ελεγαν στον πρωταγωνιστή του
μασαλιού και μετά τι καταλάβαινε αυτός...Ο Ντίμος(απ' το Δήμος) είχε πάει πριν
πολλα χρονια στα αντιστοιχα σημερινα ΚΕΠ να ζητησει ένα χαρτί οτι τέλειωσε το
στρατο για να το δωσει δικαιολογητικο για να γίνει κατ' επαγγελμα αγρότης.
Ο Ντίμος ήταν απόφοιτος της Δευτέρας Δημοτικού και όπως καταλαβαινετε δεν
όρτωνε...
Πηγαίνει στον υπάλληλο και λέει:''Θέλου
ένα χαρτί π'να λέει ότι τέλειουσα το φανταρ'κό.''
Λέει ο υπάλληλος:''ΑΣΜ(άσιμι)!''{είναι ο Αριθμός Στρατολ. Μητρώου που
έχουν όλα τα αγόρια}.
''Να σ' αφήσω αλλά δώσι μι πρώτα του χαρτί'' απαντά ο Ντίμος.''Τον αριθμό σου στο Στρατό θέλω'' λέει ο υπάλληλος και απαντά ο Ντίμος ότι δε
θυμαται.
Τον λεεί τότε ο υπαλληλος:''Α, τότε δεν εχείς κλάσση!(Α, τότε δεν έχεις
κλάσει!)''
''Φυσικά δεν έχω κλάσει''λεει ο Ντίμος παρεξηγημένος και τότε του λέει ο
υπαλληλος να πάει στο απέναντι γραφείο και να πει οτι δεν έχει κλάσση.
Πάει και ο Ντίμος απέναντι αγριεμένος και ο υπάλληλος τον βλέπει και τον λέει:

''Ουρίστε!(Ουρήστε!)''.

Βράζει ο Ντίμος και λέει:''Κατούρησα στου σπίτ'.Να μην σι νοιάζει τιφτιάνου ιγώ.Ακου τώρα.Μι στειλε ου αλλους ιδώ και μι είπι να σι πω ότι
δεν έχου κλάσει''.

Τον λέει τότε ο άλλος υπάλληλος:''Δεν έχει σχέση!(Δεν έχεις χέσει!)''

Απορεί και νευριαζει ο Ντιμος με αυτά που ακούει και λέει:''Ακούτι να
σας πω. Ουτε σας έχω κλασει, ουτε σας έχω χέσει, αλλα μ' αυτα που με
λέτε θα γίνει κι αυτό''....

Μία δασκάλα αγγλικών σε ένα χωριό της Χαλκιδικής, μάθαινε στα παιδιά τους μήνες στα Αγγλικά:
''Η γενάρ'ς στα εγγλέζ'κα γιένιεται Τζάνιουαρι(January)....
...η Φλεβάρ'ς στα εγγλέζ'κα γιένιεται Φέμπρουαρι(February)....
η Μάρτ'ς(March)... μέν' ως έχ'!''

-"Τι σπουδάζ' η γιος ζν Αγγλία;"
-"Λύκος"
-"Τι ρε λύκος;"
-"Λύκος σι λεω.Του πρώτου χρόνου έφαε 100 γίδια,του δεύτερου 150,τώρα ήμαστε στα 200 κι ακόμα δε τελείωσε"

Η θειά η Μαρίγια απ' την Λούκοβη λέει μια μέρα με παράπονο στο μεσήλικα γιο της.''Αντε Βαγγελούδ'μ διε να παντρευτείς και σι γιατι λιμπίστικα κουφέτα!''.....Την κοιτάει με ύφος το Βαγγελούδ' και την λέει''Καλά μαρή μάνα και σαν σε τραβήξ' εσένα να θες κόλυβα, εγώ τι πρέπ' να κάνω;'',