Έρρικα Πρεζεράκου: Η εντυπωσιακή αθλήτρια που απολαμβάνουμε σε απίστευτες χορευτικές φιγούρες στο «Dancing with the stars» ανοίγει την καρδιά της και μιλάει για όλα.Η Έρρικα Πρεζεράκου έχει εγκαταλείψει πλέον τον στίβο και το άλμα επί κοντώ: «Ο πρωταθλητισμός ήταν για μένα ένα μάθημα αυτογνωσίας που μέχρι τότε όμοιό του δεν είχα. Σε αναγκάζει να έρθεις σε επαφή με την αλήθεια σου. Επειδή κάθε μέρα σου ζητάει τα μέγιστα, δεν μπορείς να κρυφτείς από τον εαυτό σου. Οι διακρίσεις είναι απλώς η επιβράβευση στην προσπάθειά σου, αλλά, πίστεψέ με, το ταξίδι είναι αυτό που σε εξελίσσει. Μέσα από τις δύσκολες στιγμές μαθαίνεις τον εαυτό σου».
Σήμερα, η πανέμορφη Έρρικα διδάσκει στο Ολυμπιακό Στάδιο (Κλειστό Προπονητήριο Στίβου) την τεχνική του
Replayce που η ίδια έχει δημιουργήσει και ταυτόχρονα συμμετέχει στο «Dancing with the stars».
- Πώς προέκυψε η συμμετοχή του στο τηλεπαιχνίδι; Θέλεις να βγεις πρώτη;Προέκυψε απλά. Με πήραν στο τηλέφωνο. Μου αρέσει πολύ ο χορός αλλά και η εμπειρία. Το γεγονός ότι δεν υπάρχει έπαθλο αλλά ότι γίνεται για φιλανθρωπικό σκοπό είναι πολύ σημαντικό. Το αν θα βγω πρώτη είναι θέμα δικής μου προσπάθειας, της επιτροπής, αλλά κυρίως του κοινού. Οπότε θα μοιράσουμε τις δουλειές. Εγώ σήμερα θα χορέψω… κι εσύ, αγαπητέ συνάνθρωπε, συναθλητή και φίλε, θα ψηφίσεις Χ3 για να κερδίσουμε...
- Από τα υπόλοιπα ζευγάρια ποιους ξεχωρίζεις; Ξεχωρίζω τα πιο ερωτευμένα! Αυτά θα τα καταφέρουν. Πλάκα κάνω! Υπάρχουν ζευγάρια που χορεύουν πολύ ωραία και άλλα που έχουν κοινό. Πιστεύω ότι φαβορί θα είναι αυτός που έχει το «πακέτο». Χαίρομαι πάντως που στο «Dancing with the stars» είμαι με άτομα που ξέρω πολλά χρόνια, όπως ο Μιχάλης Ζαμπίδης και ο Δημήτρης Βλάχος (αποχώρησε).
- Σττα προσωπικά σου σε τι φάση βρίσκεσαι αυτήν την περίοδο;Με τόσες πρόβες και τόσο Replayce ευτυχώς που δεν έχω σύντροφο. Θα είχε ξεκινήσει τα ναρκωτικά ο άνθρωπος (γέλια)… Περνάω πολύ συντροφικά με τους καλούς μου φίλους και όχι, δεν περιμένω μέχρι να έρθει ο πρίγκιπας με το άσπρο άλογο, γιατί στις μέρες μας… μάλλον αμαξάς στη Θεσσαλονίκη θα είναι!
- Θέλεις να κάνεις δική σου οικογένεια;Ναι, θέλω πολύ. Αν προορίζομαι γι’ αυτό, θα το καλοδεχτώ με πολλή αγάπη. Η οικογένεια είναι πιστεύω μια όμορφη εμπειρία, είναι ο προορισμός του ανθρώπου.
Μια δυνατή στιγμή
- Ποια ήταν η πιο δύσκολη στιγμή στη ζωή σου;Ο πατέρας μου στεναχωρήθηκε πολύ όταν του είπα ότι θα κάνω πρωταθλητισμό. Πίστευε ότι θα χαραμιζόμουν σε κάτι μονοδιάστατο, όπως ο στίβος. Επέλεξε να διατηρήσει απόμακρη στάση αλλά μέσα του πιστεύω ίσως και να θύμωνε που δεν έκανα κάτι πιο κοντά στις ποιότητές μου, όπως ο ίδιος τις ένιωθε. Πίστευε πολύ σε μένα. Ετσι, είχε επιλέξει και δεν ερχόταν σε αγώνες, σπάνια… Μανιάτης βλέπεις. Το 2003 ήταν πολύ βαριά άρρωστος. Είναι καλοκαίρι, είμαι στα «Μπιζάνεια» στην Καλλιθέα και έχω αγώνα στο επί κοντώ. Ο πατέρας μου θα έβγαινε εκείνο το απόγευμα από το νοσοκομείο και έτσι δεν θα ερχόταν ούτε η μητέρα μου στον αγώνα. Ξαφνικά, τον βλέπω να μπαίνει στις κερκίδες υποβασταζόμενος από τη μητέρα μου. Ανάμεσα στα δοκιμαστικά άλματα που έκανα είδα ότι του πήρε ίσως ένα τέταρτο να καταφέρει να πλησιάσει. Τόσο πολύ χάλια ήταν… Ηταν ένα μεγάλο σοκ για μένα. Ηταν τεράστια κίνηση να έρθει. Ειδικά σε αυτήν την κατάσταση. Εκεί κατάλαβα ότι δεν είχα μόνον εγώ αισθανθεί ότι θα έφευγε σύντομα από την ζωή. Με αυτήν του την υπέρβαση να έρθει σε αυτήν την κατάσταση στον αγώνα έδειχνε ότι ήξερε και ο ίδιος, όπως και ότι δεν είχε πρόθεση να χάσει λεπτό μακριά από τη σύνδεσή του με τα παιδία του και τις επιλογές τους…
Ευτυχώς, ήταν καλοκαίρι και φορούσα γυαλιά… Δεν σταμάτησα να κλαίω παράλληλα με τον αγώνα μου… Δεν ήξερα αν έκλαιγα από ευγνωμοσύνη που είχε έρθει ή από πόνο που ένιωθα ότι ξέρει πως δεν έχει πολύ καιρό ακόμα με τα παιδιά του… Είχα συγκλονιστεί. Υστερα από λίγους μήνες τον έχασα.
- Και η πιο ευχάριστη;Νομίζω από τις πιο ευχάριστες στιγμές είναι τα πρωινά όταν ξυπνάω. Είναι στιγμές που νιώθω απέραντη ευγνωμοσύνη για όλα αυτά που τόσα απλόχερα μας έχει δώσει η ζωή. Για τα απλά, καθημερινά πράγματα. Για όλα αυτά που θεωρούμε δεδομένα.
- Τι σε κάνει να πετάς στα σύννεφα;Παλαιότερα, το κοντάρι μου. Είχα πάντα έναν μαγικό τρόπο να με πηγαίνει όλο και πιο κοντά στα σύννεφα και στον ήλιο. Τα έντονα συναισθήματα… Ενας έρωτας πάντα απογειώνει.
- Πώς αισθάνεσαι που πολλοί σου λένε ότι είσαι η Ελληνίδα Κιμ Μπάσιντζερ;Η αλήθεια είναι ότι μίλησα κάποια στιγμή με τη μητέρα της και μου εκμυστηρεύτηκε πως κάποια στιγμή είχε ένα ειδύλλιο στην Ελλάδα. Θα μας δείτε προσεχώς στο «Πάμε πακέτο» (γέλια)...
Τραγουδίστρια!
- Τι σημαίνει το τραγούδι για σένα και πώς προέκυψε η ενασχόλησή σου με το συγκρότημα;Πριν από κάποιους μήνες, συναντώ έναν φίλο μου, ο οποίος έψαχνε μια κοπέλα να τραγουδάει στην μπάντα που ήταν μάνατζερ. Ως γνωστό πειραχτήρι, του είπα ότι δεν θα βρει καλύτερη από εμένα, ότι εγώ είμαι η λύση στο θέμα του και πως ο παπάς της ενορίας είχε μιλήσει πολλές φορές για την ωραία μου φωνή και αλλά πολλά... Ετσι άφησα την κεραμική, που ήταν το μέχρι τότε χόμπι μου, και εντάχθηκα στους Capo di Monde. Μετά την πρώτη επαφή μου, σε μικρό χρονικό διάστημα τραγούδησα μπροστά σε κοινό στο πρώτο μου live.
Η ΖΩΗ ΘΕΛΕΙ REPLAYCE...
- Είσαι εμπνεύστρια-δημιουργός του Replayce. Μίλησέ μας γι’ αυτό.Το Replayce είναι μια έρευνα-μελέτη που ξεκίνησα το 2004. Το έχω κατοχυρώσει ως καινοτόμο σύστημα αθλητισμού. Είναι ένα παιδαγωγικό σύστημα άθλησης και πραγματοποιείται μέσα από 3.000 διαφορετικές ευχάριστες δραστηριότητες. Μέσα από τη γνώση ότι ο άνθρωπος είναι πολυδιάστατο ον, το Replayce ενσωματώνει μια παλέτα διαφορετικών δραστηριοτήτων, όπως είναι ο χορός, το παιχνίδι, οι πολεμικές τέχνες, η ζωγραφική, οι κατασκευές, το τένις, το badminton, το χόκεϊ, το μπάσκετ, η ενόργανη, ο ρυθμός και άλλα, έχοντας την εστίασή του στο παιχνίδι. Με αυτόν τον τρόπο ο άνθρωπος νιώθει τη δυνατότητά του να είναι πολύπλευρος, πολυδιάστατος και ανοιχτός σε καινούργια πράγματα. Για μιάμιση ώρα που διαρκεί το Replayce έχεις την αίσθηση ότι παίζεις και γελάς, ενώ στην πραγματικότητα παρακολουθείς ένα αυστηρό πρόγραμμα προπόνησης.
- Ποιες είναι οι συμβουλές σου στις Ελληνίδες για να διατηρηθούν σε φόρμα;Να είναι ευτυχισμένες. Οταν είσαι ψυχολογικά καλά, όλα στο σώμα σου βρίσκονται σε ισορροπία.
- Ποιος είναι ο επόμενος στόχος σου;Κάτσε να ρωτήσω τη μαμά μου… Να μυήσω όλο και περισσότερους ανθρώπους στη φιλοσοφία του Replayce. Μιας και η ζωή είναι πολύ μικρή, γιατί να μην είναι χαρούμενη;
ΤΑ ΠΑΙΔΙΚΑ ΧΡΟΝΙΑ«Στο μυαλό μου είχα τη σκανδαλιά και το ποδόσφαιρο»
Η Ερρικα Πρεζεράκου ξεδιπλώνει το άλμπουμ των παιδικών χρόνων της με έναν τόσο ιδιαίτερο και απολαυστικό τρόπο:
«Οι Μανιάτες φημίζονται για πολλά πράγματα και η αυστηρότητα είναι ένα από αυτά. Οταν οι αγαπημένοι μου γονείς Ανδριάνα και Παναγιώτης με έφεραν στη ζωή, δεν γνώριζαν πως αυτήν την αυστηρότητα έμελλε να την αμφισβητήσω από τα πρώτα μου κιόλας βήματα. Πρώτη μου επαναστατική κίνηση; Πέταξα την πιπίλα. Στη συνέχεια, εξελίχθηκα σε ένα τυπικό αγοροκόριτσο. Περισσότερο είχα στο μυαλό μου τη σκανδαλιά και το ποδόσφαιρο παρά το παιχνίδι με τις κούκλες. Από τότε κατάλαβα πως η αμφισβήτηση και η αναζήτηση ήταν δύο στοιχεία που θα με χαρακτήριζαν και στο μέλλον, έστω και αν χρειαζόταν να σταματήσω το ποδόσφαιρο. Οι σκανδαλιές δεν κόβονται. Στο σχολείο τα αγόρια με κοίταζαν με μισό μάτι, γιατί τα περνούσα στο τρέξιμο, και οι δάσκαλοι προσπαθούσαν να τιθασεύσουν την ορμητική φύση μου. Αυτή η δυναμική όριζε πάντοτε τις επιλογές και οδηγούσε όλες τις προσπάθειές μου.
Μεγάλωσα στη Νέα Φιλαδέλφεια, μια συνοικία που δεν τη γνώρισα όσο θα ήθελα, αφού η νοοτροπία του πατέρα μου όριζε πως πρέπει να “φυλάσσομαι” σε ιδιωτικό σχολείο. Ισως γιατί εκεί βρισκόμενη υπό περιορισμό θα μπορούσαν να με τιθασεύσουν βάζοντάς με σε καλούπι. Ηταν η πρώτη υποχώρηση που έκανα, γιατί, όπως λένε και οι Αμερικανοί, “sometimes you have to loose some, to win a lot”. Ετσι κι εγώ δέχθηκα την επιθυμία των γονιών μου για να δεχθούν κι αυτοί τη δική μου: τον χορό. Πάντοτε αποτελούσε ένα από τα μεγάλα μου πάθη. Οι σπουδές μου σαν χορογράφος ευοδώθηκαν για ένα μικρό διάστημα, όταν και συνεργάστηκα με πετυχημένους Ελληνες καλλιτέχνες και διάφορα σόου.
Σε ηλικία δεκαεπτά ετών, η ανάγκη για ανεξαρτησία με οδήγησε στη δεύτερη μεγάλη προσωπική επανάσταση (μετά την απόταξη της πιπίλας) και εγκατέλειψα το πατρικό μου. Ετσι, ακόμα και σήμερα διασκεδάζω να ζητάω συγγνώμη από τη μητέρα μου που διέκοψα άδοξα τα καλοκαιρινά μαθήματα κεντήματος που τόσο απολάμβανε να μου δείχνει».
wwwjekinamekaliteromoschato
0 Σχόλια